Mail verzonden op 22-1-2008
Beste vakgenoot of anderszins
betrokkene bij de geestelijke gezondheidszorg,
Graag wil ik je hulp
vragen. Het gaat om het volgende.
Al een behoorlijk aantal
jaren werk ik als gezondheidszorgpsycholoog bij GGZ-instelling GGNet in
Apeldoorn (voorheen Spatie). Op een polikliniek met een goede werksfeer waar
met veel inzet en betrokkenheid wordt gewerkt voor het welzijn van clienten.
Deze geinspireerde
afdeling heb ik de afgelopen jaren langzamerhand zien veranderen als gevolg van
de alsmaar oplopende (werk)druk. Het begon enkele jaren geleden met het
systematisch opjagen van de 'productie'. Toen we hier min of meer aan gewend
waren geraakt, kwam de zinloze bureaucratie zoals die ons wordt opgelegd vanuit
overheid en zorgkantoor. Pogingen om deze bureaucratie van binnenuit een halt
toe te roepen zijn vruchteloos gebleken, omdat het management steeds meer
fungeert als een doorgeefluik van de bureaucratische eisen van buitenaf zonder
er stelling tegen te nemen. Nu de bureaucratische terreur zodanige vormen
aanneemt dat het niet meer lukt om het inhoudelijke werk ervoor af te schermen,
is mijn grens bereikt en heb ik de stap genomen om een opinie-artikel te
schrijven, samen met mijn collega’s Thijs Emons en Co Klaver.
Dit artikel zal
binnenkort worden geplaatst in NRC Handelsblad. Maar daar blijft het niet bij.
Het NRC wil in bredere zin een beeld geven van de uitwerking die het nieuwe
zorgstelsel heeft in de GGZ. Concreet betekent dit dat zij naast onze opinie
ook de verhalen willen horen uit andere GGZ-instellingen.
Kortom er ligt hier een
mooie kans om de problemen die we in de GGZ hebben op de agenda te zetten. Om
ons te laten horen! Wij zijn van mening dat de discussie over de GGZ in relatie
tot het nieuwe zorgstelsel veel te veel wordt gedomineerd door managers en
beleidsmakers. De signalen vanaf de werkvloer worden niet gehoord, maar klinken
vaak ook veel te zacht. We zijn als hulpverleners sterk gericht op onze
clienten en voelen ons (te) vaak machteloos als het gaat om het grotere geheel.
We zijn loyaal, doen gewoon alle onzinnige dingen die ons opgelegd worden
vanuit het idee dat het wel ergens goed voor zal zijn. We stellen ons
bescheiden op omdat we het grotere geheel niet overzien. Alsof de beleidsmakers
en het hogere management dat wel doen! Die blijven naief geloven in de
ideologie van marktwerking, DBC’s en controle op 'kwaliteit' van buitenaf.
Intussen is de uitwerking van die ideologie dat de werkdruk toeneemt en de
echte kwaliteit onder druk staat. En het einde van deze ontwikkeling is nog
lang niet in zicht.
We kunnen ons dus laten
horen!
Over de steeds verder
toenemende productiedruk, over de controledwang vanuit het zorgkantoor maar
uiteindelijk vanuit de overheid, over alle lege projecten rondom 'kwaliteit',
over de absurditeit van het DBC systeem dat er vanuit gaat dat de behandeling
rechtstreeks voortvloeit uit de DSM classificatie, over zinloze bureaucratie,
over het eindeloze invullen van formulieren om ons werk vergoed te krijgen,
etc. etc.
Ik zou je willen vragen
na te denken over de volgende vragen:
·
Zou je zelf geinterviewd willen worden door het NRC?
·
Ken je mensen binnen je eigen instelling of bij andere
instellingen die hun verhaal zouden willen doen en die dat op een constructieve
manier kunnen?
·
Of ken je mensen die mensen kennen die dat zouden willen doen?
·
Heb je concrete voorbeelden van wantoestanden in de GGZ die
samenhangen met het nieuwe zorgstelsel?
·
Heb je verdere suggesties?
Alle reacties zijn
welkom. Denk vooral niet dat je een alomvattend en samenhangend verhaal moet
hebben, één stukje van de puzzel helpt ook.
Stuur deze mail gerust
door naar mensen die je kent uit het vak en die zich erdoor aangesproken zouden
kunnen voelen. Denk aan psychologen, spv-ers, sociotherapeuten, psychiaters, maatschappelijk
werkers, nonverbaal therapeuten, teammanagers, etc etc. Binnen je eigen
instelling, maar zeker ook daarbuiten. Tegelijkertijd wil ik je vragen om deze
mail met zorg te behandelen. Stuur hem niet klakkeloos door naar je hele
adresboek of naar al je collega's, maar naar die mensen waarvan je denkt dat ze
graag op de hoogte zouden willen zijn van dit initiatief en naar die mensen
waarvan je denkt dat ze mogelijk een bijdrage zouden willen leveren.
Wat ons drijft is onze
betrokkenheid bij de clienten voor wie we het uiteindelijk doen. Hart voor het
vak dus. We willen niet strijden tegen politiek of management, maar we
willen strijden voor een GGZ waarin de menselijke maat richtinggevend
is. Als je je hierin herkent en/of mee wilt doen, laat dan van je horen!
Je kunt je reactie
sturen naar ons emailadres.
Als het kan graag voor 7
februari zodat we je reactie kunnen meenemen in het gesprek dat we begin
februari hebben met de journalist van het NRC.
Alvast bedankt voor
jullie meedenken,
Met vriendelijke groet,
mede namens Thijs Emons
en Co Klaver,
Fred Leffers